W perspektywie zmian klimatycznych, których wszyscy jesteśmy świadkami, coraz popularniejsze stają się postawy proekolgiczne. Po latach zaniedbań i gospodarki rabunkowej zasoby surowców znacznie się skurczyły. Jesteśmy zmuszeni do oszczędzania praktycznie wszystkich surowców. Wyjątkiem nie jest tu woda. Tylko w naszym kraju sieć wodna jest naprawdę uboga. Dodatkowo praktycznie w każdym miejscu na globie, deszczówka już nie nadaje się do picia. Dotyczy to nawet miejsc znacznie oddalonych od działalności ludzi. Spaliny, które są emitowane do atmosfery przez przemysł i transport, przemieszczają się wraz z wiatrem. Toksyczna chmura podąża także w rejony całkowicie pozbawione przemysłu. W efekcie opada na ziemię w formie kwaśnego deszczu. Przez lata miasta, szczególnie te bardziej ludne, były stopniowo zabetonowywane. Powstały tzw. miejskie wyspy ciepła charakteryzuje się podwyższoną temperaturą oraz miejscowymi podtopieniami w momencie wystąpienia opadów.

Unia Europejska słynie z zaostrzania prawa w kierunku ekologii. Co roku słychać przykładowo o restrykcyjnych normach emisji spalin. Regulowane są wszelkie aspekty działalności człowieka. Wiele przepisów jest logicznych i słusznych, inne zaś należy określić jako co najmniej dyskusyjne. Jednakże jednym z rekomendowanych, także przez UE, sposobów na minimalizację skutków suszy jest mała retencja. Polega na łapaniu wody opadowej do naczyń np. do zbiorników i wykorzystywaniu jej powtórnie np. do nawadniania. Takie podejście pozwala w prosty sposób na zwiększenie retencji wody. Korzystanie z wody deszczowej jest z resztą znane i było praktykowane w Polsce od wielu lat. Można więc stwierdzić, że jest to sprawdzony i racjonalny sposób rozwiązania problemu niedoborów wody. Oprócz tego coraz częściej zastępuje się powierzchnie zabetonowane przepuszczalnymi w miastach. W okresie letnim możemy zaobserwować zmianę polityki władz do koszenia trawników. Wyższa trawa znacznie efektywniej pochłania deszczówkę. Takie naturalne skwery w miastach to powrót do ich pierwotnej funkcji w środowisku.

Na zachodzie od kilkunastu lat popularne są systemy do retencji deszczówki. Woda opadowa jest zbierana do specjalnych pojemników polietylenowych i następnie używana do podlewania terenów zielonych, prac ogrodowych, prania czy też mycia samochodu. Ostatnimi czasy taka forma ekologii jest również powszechna w Polsce. Mieszkańcy naszego kraju inwestują w systemy zagospodarowania deszczówki. Trend małej retencji jest również podsypywany pieniędzmi w ramach dotacji, które tym bardziej skłaniają do inwestowania w wykorzystanie deszczówki. W Polsce działa priorytetowy program Moja Woda, z tytułu którego można otrzymać do 5000 zł na zakup i montaż systemów deszczowych. Oprócz tego lokalne samorządy organizują własne dofinansowania dla mieszkańców, które mogą stanowić alternatywę dla programu ogólnopolskiego, gdyż często są równie korzystne. Systemy zachęt pieniężnych są uzupełniane dodatkowymi opłatami dla właścicieli nieruchomości o zbyt dużym udziale zabetonowanej powierzchni (podatek od deszczu).

Zbieranie deszczówki jest znane już od wielu lat. Tak naprawdę już nasi przodkowie korzystali z niej do prania, mycia, a nawet ją spożywali. Deszczówka charakteryzuje się niskim pH, co czyni ją tzw. wodą miękką. Dzięki temu podczas prania i mycia nie osadza się kamień, który dobrze znamy, bo korzystamy z wody wodociągowej. Dlatego też deszczówka to woda bezpieczna dla urządzeń hydraulicznych. Korzystanie z niej jest wręcz pożądane dla pralki, czy też zmywarki. Pozwala to na ograniczenie kosztów związanych z pobieraniem wody bieżącej i używaniem specjalnych środków zmiękczających. Woda opadowa z powodzeniem może zasilić domowe spłuczki i rezerwuary. Oprócz tego oczywistym jest, że woda deszczowa świetnie sprawdzi się do podlewania ogrodu i innych prac ogródkowych. 

Niestety dzisiejsza deszczówka jest mocno zanieczyszczona i jej bezpośrednie spożycie wiązałoby się z niekorzystnym wpływem na zdrowie. Zawiera bowiem wiele metali ciężkich i innych toksycznych związków, które powstają jeszcze w atmosferze poprzez zetknięcie się pary wodnej i związków emitowanych z procesów przemysłowych i transportu.

Dawniej deszczówkę łapano do różnych naczyń i wiader, aby z niej później korzystać. Współczesne podejście w ogólnym ujęciu się nie zmieniło. Proces został jednak unowocześniony. Współczesne systemy do zagospodarowania deszczówki opierają się o zbiorniki na deszczówkę podziemne bądź naziemne z polietylenu oraz urządzenia, które służą do filtracji i dystrybucji wody. Deszczówka jest zbierana do zbiornika poprzez system rynien z dachu lub z podjazdów i innych powierzchni płaskich. W dalszej kolejności jest filtrowana w kilku etapach. Następnie woda ze zbiornika może być pobierana za pomocą prostych kraników i zaworów bądź bardziej zaawansowanych systemów pompy i poborów wody. Do takich instalacji można podłączyć automatyczne instalacje nawadniające lub realizować to manualnie. Oprócz tego deszczówka może być wykorzystana do zasilania odbiorników w domu, czyli spłuczki, pralki etc. Zaawansowanymi zestawami do deszczówki są systemy wykorzystania deszczówki w domu i ogrodzie, które są wyposażone w polietylenowy zbiornik podziemny, filtrację, pływający pobór wody, centralę deszczową i elementy połączeniowe. Centrala ma za zadanie pompować deszczówkę ze zbiornika i dostarczać ją do instalacji wewnętrznej. Centrala deszczowa łączy trzy urządzenia: pompę, sterowanie i system uzupełnienia wodą wodociągową. 

Na rynku są dostępne także systemy wody szarej. Termin "woda szara" należy rozumieć jako wodę po myciu warzyw, praniu, myciu rąk itp. (wolną od fekaliów). Urządzenia do zagospodarowania wody szarej umożliwiają zastosowanie deszczówki oraz wspomnianej wody szarej do zasilania odbiorników w domu. Budowę i zasadę działania systemu opiszemy na na przykładzie produktu Gray Rain Outdoor. Instalacja składa się z dwóch pionowych zbiorników podziemnych. W pierwszym zbiorniku następuje oczyszczanie wody szarej przy użyciu filtra Purain oraz stacji membran Aqualoop. W celu zwiększenia wydajności pracy bakterii tlenowych, umożliwiających wydajny rozkład materii organicznej, stosuje się aktywne złoże pływające. W drugim zbiorniku magazynowana jest woda deszczowa oraz oczyszczona woda. W zbiorniku zainstalowana jest pompa automatyczna, umożliwiająca dystrybucję wody do budynku oraz zestaw napełniający, który zapewnia stały dostęp do wody. Oczyszczoną wodą można zasilić przybory takie jak toalety, pralki czy nawet zraszacze ogrodowe. 

Istotnym jest fakt, że wymaga to osobnej instalacji wodnej, aby woda pitna nie została skażona. Zagospodarowanie wody deszczowej oraz szarej w domu i ogrodzie jest uzasadnione ekonomicznie oraz ekologicznie. Ogranicza koszty wody bieżącej oraz odbioru ścieków. Niesie ze sobą również oczywiste benefity ekologiczne. 

Jak już wspomniano zmiany klimatyczne, które są obserwowane na praktycznie całej kuli ziemskiej, stopniowo postępują. Jednym z procesów, który został przez ludzi przyspieszony to efekt szklarniowy. Działalność człowieka skutkuje znaczną emisją gazów trujących i cieplarnianych do atmosfery. Gazy powodują efekt tożsamy z mikroklimatem w szklarni (stąd analogia w nazewnictwie). Energia cieplna promieni słonecznych jest uwięziona przy powierzchni Ziemi. W efekcie obserwujemy nasilający się problem suszy. Oprócz tego nieracjonalne planowanie zabudowy miast (zabetonowanie) wpłynęło na powstanie specyficznego mikroklimatu miejskiego zwanego "miejską wyspą ciepła". Przewaga powierzchni nieprzepuszczalnych to również ograniczona retencja wód opadowych do gruntu. Zaczęliśmy obserwować lokalne podtopienia, które wynikają z przeciążenia kanalizacji. W efekcie jakość życia mieszkańców spada z roku na rok. Wysoka temperatura, kwaśne deszcze i lokalne podtopienia to zjawiska powszechne na całej powierzchni globu.

Ciągłe podtruwanie środowiska spowodowało to, że woda deszczowa w praktycznie każdym zakątku planety nie nadaje się już do spożycia. W związku z tym zasoby wody pitnej z roku na rok się kurczą. W kontekście tych zjawisk zaczęto poszukiwać rozwiązania problemu niedoboru wody. Z pomocą przyszła technologia. Na rynku dostępne są już urządzenia, które oczyszczają i uzdatniają wodę deszczową. Jednym z nich jest GreenLife UV 2000. Proces oczyszczania i uzdatniania wody opiera się na kilku etapach. Deszczówka jest wprowadzana do zbiornika, gdzie jest wstępnie oczyszczana. Następnie zachodzi kolejne oczyszczanie przy użyciu pompy podciśnieniowej z pływającym poborem wody. Pływający pobór unosi się kilka centymetrów pod powierzchnią lustra wody. Takie rozwiązanie pobiera ciecz z obszaru w zbiorniku, gdzie jest ona najbardziej klarowna. Ciężkie zanieczyszczenia (osad) opadają na dno. Pozostałe — lekkie pływają po powierzchni. W związku z tym najczystsza jest woda z obszaru kilku centymetrów pod powierzchnią. Następnie przepływa ona przez dwa filtry o malejącej gradacji. Później woda kierowana jest do filtra węglowego, który anihiluje większość zanieczyszczeń i zapewnia wysokie walory sensoryczne wody. Finalnie jest dezynfekowana przez światło UV. Tak przefiltrowana woda jest w pełni gotowa do spożycia, a jej parametry są zgodne ze wszystkimi normami WHO. Zgodność z normami gwarantuje, że jest bezpieczna dla zdrowia i życia człowieka. UV 2000 wymaga czyszczenia jedynie co 5 lat. Urządzenie jest prawie bezobsługowe i pracuje bardzo wydajnie. System UV 2000 do uzdatniania deszczówki możecie Państwo znaleźć na stronie naszego sklepu. Zachęcamy do zapoznania się z jego opisem i parametrami.